Η δυσοσμία από αποχετευτικούς αγωγούς αστικών λυμάτων είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο ιδιαίτερα σε θερμές χώρες. Οι περισσότερες δύσοσμες ουσίες προέρχονται κατά την αναερόβια διάσπαση οργανικών ουσιών που περιέχουν θείο.
Το πιο γνωστό και πιο επικίνδυνο δύσοσμο αέριο είναι το υδρόθειο (H2S). Είναι τοξικό, σε υψηλές συγκεντρώσεις μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση, και είναι διαβρωτικό για το σκυρόδεμα των αποχετευτικών αγωγών. Το υδρόθειο σχηματίζεται κατά την αναερόβια αποσύνθεση οργανικού υλικού που περιέχει θείο και από την αποδόμηση των θειωδών και θειικών ιόντων, σε συνθήκες όπου δεν υπάρχει αρκετή συγκέντρωση οξυγόνου.
Για την αντιμετώπιση των οσμών του H2S και των άλλων δύσοσμων ενώσεων εφαρμόζονται διάφορες μέθοδοι όπως:

• Βελτίωση του ισοζυγίου του οξυγόνου στα λύματα
• Προσθήκη κατάλληλων χημικών ενώσεων
• Αναρρόφηση και διέλευση των οσμηρών ενώσεων μέσα από κατάλληλα συστήματα δέσμευσης

Για την οξείδωση του υδροθείου συνήθως χρησιμοποιείται το χλώριο και το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Διάφορα μεταλλικά άλατα αντιδρούν με το υδρόθειο σχηματίζοντας αδιάλυτα θειικά άλατα τα οποία καθιζάνουν, ενώ διάφορα νιτρικά άλατα στα λύματα μειώνουν δραστικά τον κίνδυνο σχηματισμού υδρόθειου γιατί παρέχουν το απαιτούμενο οξυγόνο στους ωφέλιμους μικροοργανισμούς για την ανάπτυξη τους.